Lesbos, vluchtelingencrisis en schuldencrisis

Dingen veranderen snel op Lesbos. Inmiddels zijn we drie weken verder, en is sommige detail-informatie (inclusief die in de schema’s aan het eind van dit artikel) alweer achterhaald. Wat natuurlijk een goede zaak is.
De hoofdlijnen en leerpunten blijven natuurlijk ook voor de toekomst belangrijk.

Het is donker op Lesbos, terwijl ik via Facebook met haar praat. Ze is pensionado en heeft de hele middag op een bedje op het strand gelegen: onder een palmboom, met uitzicht op zee. ‘s Avonds hebben ze een vuurtje gebouwd en er een kippetjes boven geroosterd. Ik was er niet bij natuurlijk, maar haar foto’s laten niets aan de verbeelding over. En ondertussen was er ook nog veel goed nieuws: er was eindelijk hulp onderweg! Stichting Vluchteling berichtte: “We zijn gestart met het verlenen van #noodhulp in Kara Tepe” en de International Rescue Committee zei ook al dat ze eraan kwam. Maar het gesprek dat ik via Facebook met haar voer, is eerder bitter.

In dit artikel vind je ook: communicatietips voor NGO’s, én een overzicht van wie wat waar aan het doen is op Lesbos.

Lesbos: Verstoppertje spelen met NGO’sLees verder »

Stel je voor, je bent acht, en je moet vluchten. Eerst over zee in een gammel bootje, dan 70 kilometer lopen, en als je denkt dat je er bent, ben je er nog niet. Ik weet niet of ik het vol zou kunnen houden. Ik weet niet of de kinderen die ik in Nederland ken het volhouden. En toch doen Taliq, Ahmad, Heia, Sheima, Mustafa en die talloze andere kinderen het, elke dag weer. Onvoorstelbaar!

De kleine helden van LesbosLees verder »

Een paar uur geleden zijn we aangekomen in Mytilini. De afgelopen twee dagen hebben we het tweede deel van de wandeling gemaakt die veel vluchtelingen maken: door de bergen en onder de bloedhete zon van Kalloni naar Mytilini. En natuurlijk hebben ook wij buiten overnacht, “in the mountains, in the jungle.” Erg goed slapen lukt niet, al was het alleen maar omdat je weet dat het illegaal is. Toch voelt het na twee uitputtende dagen als niet meer dan logisch om door te lopen naar het belangrijkste vluchtelingenkamp van Mytilini: Kara Tepe, vlakbij de Lidl. We dachten dat we inmiddels wel wat gewend waren, maar wat we in het kamp zien, tart elke beschrijving!

Kara Tepe: waar mensen ontmenselijkt wordenLees verder »

Eerder vandaag postte ik een blog over de walk from hell die de vluchtelingen op Lesbos moeten maken. Op deze #greferendum-dag leg ik uit waarom dat een bizarre praktijk is, juist in het armste land van de EU.

Verder nog iets over de vraag hoe hulporganisaties twee vliegen in één klap zouden kunnen slaan.

De bus: voor vluchtelingen verbodenLees verder »

Kun je het je voorstellen? Elke dag arriveren in dit paradijs minstens zes rubberboten met vluchtelingen; soms twintig, maar meestal wel tachtig mensen per boot; dat maakt zo’n zeshonderd mensen per dag.

Nee? Dat is maar goed ook. Want dit paradijs zucht ook nog eens onder de zwaarste economische crisis die zich de afgelopen decennia binnen de Europese grenzen heeft afgespeeld. Dat alles verdraagt zich moeilijk met elkaar en daardoor is het toerisme bitterhard nodig (en erg goed mogelijk), zoals blijkt uit deze twee verhalen:

Lesbos: een paradijs in crisistijdLees verder »